znow w Chinach

Po prawie pol roku podrozy po krajach Azji Poludniowo - Wschodniej wracamy do Chin. W Luang Prabang wsiadamy w autobus do Kunming. Jest to autobus sypialny - typowo chinski wynalazek. Zamiast siedzen w trzech rzedach (dwa po bokach i jeden po srodku) ustawione sa lozka pietrowe. W takim autobusie miesci sie czterdziestu pasazerow, to znaczy: czterdziestu Chinczykow, bo przecietnemu Europejczykowi trudno sie zmiescic... Przed nami 22 godziny jazdy. Mamy obawy jak zniesiemy taka przeprawe i czy wspolpasazerowie nie beda palic. Na szczescie okazuje sie, ze w autobusie jest zakaz palenia, ktorego wszyscy oprocz kierowcy raczej przestrzegaja. Po pewnym czasie okazuje sie, ze jazda na lezaco jest w sumie duzo wygodniejsza od siedzacej, a jesli lozko z przodu nie jest zajete, mozna jako tako wyprostowac nogi. Do granicy z Chinami jedziemy kreta, waska, miejscami dziurawa droga. Za oknem widac piekne, zalesione gory. Odprawa na granicy jest dosc szybka, celnicy chinscy - bardzo mili. Pytaja gdzie lezy Poznan i jak sie mowi "dzien dobry" po polsku. Po przekroczeniu granicy wjezdzamy do zupelnie innego swiata. Krajobraz niby ten sam. To jednak co bylo waska i pelna zakretow droga po stronie laotanskiej, po stronie chinskiej nagle zmienia sie w prosta, dwupasmowa autostrade z rowna nawierzchnia, ktora co chwila przecinaja tunele. Mnostwo tuneli. Po dziesiatym przestaje je liczyc i ide spac.
Nie jestesmy ekspertami w tej dziedzinie, ale domyslamy sie, ze w Chinach budowac jest dosc latwo. Partia wydaje nakaz budowy i natychmiast mozna zaczynac. Zadnego ogladania sie na jakies tam przepisy dotyczace ochrony srodowiska, wyplacania odszkodowan wiesniakom, ktorzy przed chwila mieli tu swoje poletko i nedzna chatke. Tempo maja tutaj oszalamiajace. W 2000 roku w Chinach bylo 12 000 km autostrad. Dziesiec lat pozniej jest ich juz 65 000. Buduja sie nie tylko drogi. Na przedmiesciach Kunming wszedzie widac dzwigi, rusztowania. Przejazd miejskim autobusem do centrum miasta zajmuje godzine. A to przeciez nie tak znowu duze miasto w Chinach - jest 40 pod wzgledem liczby ludnosci.

W Kunming spedzamy dwie noce w naszym ulubionym Cloudland Youth Hostel. Witamy sie serdecznie z Jane, mloda dziewczyna - menadzerem hostelu. Odbieramy od niej nasz przewodnik po Chinach i mape - zostawilismy je na przechowanie, zeby odciazyc troche plecaki. Spotykamy tez znajomego Japonczyka, ktory uczyl nas poprzednim razem origami. Z zaciekawieniem slucha naszych opowiesci. Sam, jak sie okazuje, podrozowal po wszystkich krajach Azji Pd. Wsch. Przez 1,5 roku mieszkal nawet w Birmie i prawie ozenil sie z miejscowa dziewczyna. Ciekawe co to znaczy: prawie...

W Kunming odwiedzamy nasze ulubione miejsca: kampus uniwersytecki i przylegajace do niego ulice, po ktorych spaceruje wylansowana mlodziez. Jestem zachwycona tym jak ubieraja sie Chinki. Maja kompletny luz, potrafia zalozyc na siebie wszystko: cekiny, falbany, kokardy, zebre, panterke lub moro. Do tego buty we wszystkich mozliwych kolorach i fasonach: od szpilek po kalosze (na dworze +22 i slonce).
Niestety, nie udalo nam sie niestety tego sfotografowac. Za to zrobilismy calkiem pokazna dokumentacje tego czym Chinczycy zajmuja sie w parku.Wiemy, ze ten motyw juz sie przewijal na blogu, ale nie moglismy sie powstrzymac i znow zrobilismy pare zdjec.

Hmm... transfer dziala bardzo wolno, wiec na zdjecia bedziecie musieli chyba poczekac.

Zdjęcia (16)

Komentarze (2)